Category Archives: Ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Μια φορά ένα ζευγάρι ερωτευμένων καθόταν και κοίταζε το λιόγερμα. Εκείνη, με ακουμπισμένο το κεφάλι της στον ώμο του, τον ρώτησε: -Πόσο πολύ μ’ αγαπάς; -Πάρα πολύ! -Αν σου ζητήσω το φεγγάρι, θα μου το φέρεις; Αυτός δεν απάντησε, μα συλλογίστηκε. Εκείνη τον ρώτησε: -Γιατί δεν απαντάς; Δεν μ’ αγαπάς τόσο; -Δεν μπορώ να σου read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Χτύπησε η πόρτα. “Δεν περιμένω κανέναν”, σκέφτηκε, αλλά σηκώθηκε. Άνοιξε, είδε μπροστά του έναν χαμογελαστό τύπο, με στολή, καπελάκι. Κρατούσε ένα δέμα, ήταν από τους λεγόμενους κούριερ. -Καλημέρα! Ένα δέμα για τον κύριο Αναστασόπουλο! -Έχετε κάνει λάθος, εγώ λέγομαι Σωτηρόπουλος. -Δεν έχει σημασία κύριε! Κι εσείς άνθρωπος δεν είστε;

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Έπεσε ένα φύλλο σε μια λίμνη. Εκεί επέπλεε στην επιφάνεια των νερών για ώρες ώσπου κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει, πυκνή βροχή, με χοντρές στάλες. Τότε η δύναμη των σταγόνων που έπεφταν πάνω του, το ανάγκασαν να βυθιστεί. Ύστερα, το ρεύμα του ποταμού που χυνόταν στην λίμνη το ξαναέβγαλε στην επιφάνεια.

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Το κυλικείο του σχολείου το είχε μια καλοσυνάτη γυναικούλα, η Αντιγόνη. Όλα τα παιδάκια βέβαια, την φωνάζανε “θεία”. -Θεία, με δίν’ς ένα κ’λούρ’; -Θεία, πόσου κάν’ του ρίζα; “Ρίζα”. Έβλεπε το “pizza” πάνω στο σακουλάκι με τα γαριδάκια και το διάβαζε ρίζα…. Μια μέρα, ο διευθυντής του σχολείου την φώναξε με το όνομά της. Δηλαδή read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Μια φορά ένας τύπος, γύρισε στο σπίτι του, άνοιξε το ψυγείο και πήρε μια κρύα μπύρα. Την άνοιξε με το δόντι, τώρα τελευταία τον πονούσε αυτή η κίνηση, αλλά δεν έδινε και μεγάλη σημασία στο γεγονός. Κάθισε στον καναπέ, άνοιξε την τηλεόραση, έβαλε το ματσάκι που είχε γράψει στο DVD, πήρε τηλέφωνο τον κολλητό κι read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Μια μπαλαρίνα (δεν ήταν ιδιαιτέρως γνωστή, μα ήταν πολύ καλή και γι’ αυτό ήταν και μόνιμο μέλος του Κρατικού Μπαλέτου) μια φορά πήγε στο Πανεπιστήμιο να δει μια φίλη της που εξεταζόταν στη διπλωματική της. Πτέρυγα 4 της Πολυτεχνικής, όροφος 5, διάδρομος 9, αίθουσα 30β, στις 11 το πρωί στις 23 Φλεβάρη της είχε πει read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Ένα φορτηγό μια μέρα, προχωρούσε φορτωμένο ζαρζαβατικά για να τα πουλήσει στην λαϊκή. Καθώς προχωρούσε λοιπόν, από την αντίθετη κατεύθυνση είδε να έρχεται ένα άλλο φορτηγό, λίγο μεγαλύτερο από το ίδιο, που κουβαλούσε σωλήνες. -Εεεεεε, πού πας; Εγώ περνάω από δω! -Κάνε μας τη χάρη κι άδειασε το δρόμο, να περάσω! Έχω σημαντικότερο φορτίο εγώ! read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Μια φορά ήταν ένας αρλεκίνος. Στεκόταν στην πλατεία της μικρής πολιτείας, με το βαμμένο πρόσωπό του και τη στολή του και έκανε παντομίμα, χόρευε, έκανε ταχυδακτυλουργίες και ακροβατικά. Τα παιδιά διασκέδαζαν μαζί του πολύ, γελούσαν και χαιρόντουσαν και οι μεγάλοι θαύμαζαν το ταλέντο του. Στο μυτερό καπέλο του μάζευε μετά από κάθε νούμερο ό,τι πρόσφερε read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Ένα πρωινό ξύπνησε ο Βασιλάκης πριν την ώρα του, δεν είχε φέξει καλά καλά. Αυτός όμως σηκώθηκε, πλύθηκε, χτενίστηκε, ντύθηκε και πήγε στην κουζίνα να φάει πρωινό. Η μαμά του όμως δεν είχε σηκωθεί ακόμα καθώς ήταν πολύ νωρίς και το ξυπνητήρι δεν είχε χτυπήσει. Έτσι ο Βασιλάκης περίμενε ώσπου οι γονείς του σηκώθηκαν και read more »

Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Ήταν ένας μπόμπιρας μια φορά που πήγαινε σχολείο. Φορούσε καθαρά ρούχα, έκανε χτένισμα “μπόλκα”, έπαιρνε καλούς βαθμούς. Στο σχολείο λοιπόν κάθε μέρα ήταν μια παρέα από τις μεγάλες τάξεις που του έπαιρνε τα λεφτά. Μια μέρα που το είπε στη δασκάλα και αυτή τους τιμώρησε, αυτοί τον έδειραν. Την επόμενη μέρα που του πήραν πάλι read more »