Dust in the wind

Το λοιπό με νι στο τέλος, αναγνώστη μου, εκεί που έπλενα τα πιάτα μου ήρθε το εξής:

Έχουμε δύο δεδομένα. Πρώτον, τις εξεγέρσεις σε Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη, με σοσιαλφασιστικές κυβερνήσεις. Δεύτερον, την “άμμο της Σαχάρας”, η οποία τους θερινούς μήνες φτάνει μέχρι και στην Αθήνα, με τη βοήθεια των νότιων ανέμων. Μήπως μας λέει κάτι αυτό;

Το ότι η κυβέρνηση είναι σοσιαλδημοκρατορική και ομοιδεάτες με τους πρώην κυβερνώντες στις προαναφερθείσες χώρες, είναι τυχαίο;

Ρε λες;

 

Το γεγονός ότι η άμμος της Σαχάρας είναι κόκκινη, είναι καθαρά συμπτωματικό.

Ή μήπως όχι;

One comment

  • March 2, 2011 - 10:11 pm | Permalink

    Πριν έρθει η καταιγίδα το καλοκαίρι, πρώτα φυσάει ένα δροσερό αεράκι που φέρνει τη μυρωδιά της βροχής.. Όταν ήμασταν μικρά, λέγαμε μη λάχει και βρέξει και χαλάσει το παιχνίδι και η ανεμελιά του καλοκαιριού. Καθώς πλησίαζε το φθινόπωρο όμως, δεν σού χει τύχει να βλέπεις από μακρυά την καταιγίδα να’ρχεται προς το μέρος σου; κι αντι να τρέξεις να κρυφτείς να περιμένεις να νιώσεις τις πρώτες στάλες στο πρόσωπο;

  • Leave a Reply

    Your email address will not be published. Required fields are marked *

    *

    This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.